Οι αρχαίοι πρόγονοι ελεγαν ;  Κάλιο αργά παρά ποτέ , καλύτερα να
......................κάνεις μια δουλειά αργότερα απο
την ωρα της παρά καθόλου. Βέβαια εξαρτάται απο το είδος της δουλειάς και πάει.....
Ετσι και εγω τώρα μπήκα στα κόλπα των blogs , και προσπαθώ να συμπληρώσω το
κενό της του 1968.
Μια δουλειά που σαν ιδέα μου την πέταξε ο Αποστόλης Χατζίρης μια μέρα Κυριακή ,
πριν απο ενα μήνα , περίπου ,  βροχερή στο δημοτικό σχολείο Υμηττού που πήγαμε
με αλλους συμμαθητάς της τάξης του 1962 να κάνουμε εθελοντικά κάποιες εργασίες
( καθάρισμα βουλωμένων φρεατίων , κόψιμο κλαδιών δένδρων , φύτεμα νέων δενδρυλίων
και αλλα σχετικά ) .
Η δουλειά αυτή αφιερώνεται σε ολα τα τότε παιδιά , που τώρα εχουν τα παιδιά τους παιδιά.
Θέλω να γράψω και αλλα πολλά απο τα τότε χρόνια , αλλα δεν μου ερχονται ολα ,
σιγά-σιγά θα προσθέτω και θα γραψω και παραπάνω που στο μυαλό μου θάρχονται.
Στην τάξη μου , την θυμάμαι σαν τώρα, πρώτο θρανίο προς τα παράθυρα της αυλής ,
ο Νεκτάριος Βαζαίος με κάποιον αλλο , αν θυμάμαι δεν θυμάμαι , Αγγελόπουλος και
απο την μέση προς τα πίσω Νούσιας Κώστας , Μέξης , Κόχλας , Νιφόρος , Μανιτσούδης ,
....πρώτο στην μεσαία σειρά ο Λευτέρης Μαλεξιανάκης , ο γυιός του Φυσικού μας ,
στην σειρά δίπλα στην πόρτα , προς τα μέσα ο Βασίλης ο Αντωνιουδάκης , κάποιοι αλλοι
μετά και στην δεύτερη σειρά ο Σπύρος Κλουδας , απο πίσω αλλοι, Παναγιώτης Κολυβάς ,
Κούγιας Θόδωρος , εγώ ο Σταμάτης Κουσουρής , ο Μυλωνάς , ο Λέκκας ο Δημήτρης ,
στη μέση ο Μπένος , ο Βαγγέλης ο Μπουτούνης , τέλος Οθωναίος .....και πολλοί αλλοι
που σιγά-σιγά θα τους θυμηθώ .....